Ontmoeting met een 15-jarige Olympiër èn snelheidsduivel

PR, nieuws en journalistiek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als bindmiddel tussen mijn tijd als journalist toen en PR-adviseur nu, serveer ik de rubriek ‘Afgestoft nieuws’. Hierbij deel ik mijn persoonlijke ervaringen en blik ik om de twee weken terug op een ander nieuwsfeit of verhaal dat ik als journalist heb geschreven. Vandaag deel 6: oog in oog met een piepjonge Olympiër in Lillehammer. In plaats van skeletonster Kimberley Bos zou in Peking net zo goed Noëlle Vennemann ons land hebben kunnen vertegenwoordigen.

Toen ik nog freelance journalist was, ging ik het liefst op pad. Dan voelde ik me het meest in mijn element en was ik op mijn best. Ik tikte verhalen in ontelbare restaurants en cafés, in auto’s, aan het strand. Vooral in mijn tijd bij De Telegraaf deed ik dat. Om de haverklap pakte ik voor incidenten de ato, om vervolgens in allerlei uithoeken van de provincies het nieuws te coveren. Niet alleen voor ‘hard nieuws’-verhalen over bijvoorbeeld Els Borst -want dan is schrijven op locatie simpelweg het meest praktisch- maar ook voor reportages. Reizen en verhalen maken combineren; ik maak er in die tijd echt een sport van.

Sledehondenkampioenschap

Zo kan het gebeuren dat ik in 2016 in Noorwegen belandde. Daar staat in het gehucht Gåsbu het open Noors kampioenschap sledehondenracen op het programma. Ja, u leest het goed… Ik maakte eerder al kennis met die sport, en wel omdat we daar goed in zijn. Stefan Donker is in die wereld een grote. Hij is een van de grote kandidaten voor de winst en bereidt zich er voor op het EK. Hoe gaaf zou het zijn om naar Noors niemandsland af te reizen en tegelijkertijd reportages te maken voor media?

Geen tijd om lang te mijmeren. Ik zoek contact met de regionale krant in West-Brabant BN De Stem en mag na een geslaagde pitch een uitgebreide reportage schrijven over de belevenissen van Stefan en zijn honden. Op die manier haal ik gelijk mijn reiskosten eruit. Het verhaal met mijn zelfgemaakte foto’s en video’s belandt uiteindelijk niet alleen online, maar zelfs op de voorpagina van de maandagkrant. Daarmee is het avontuur nog lang niet ten einde…

Houten hutje

Slapen doe ik in een primitieve, maar knusse houten hut in een godverlaten donker bos, niet ver van Rena. ’s Nachts klinkt het geluid van herten. In die setting bedenk ik een tweede bestemming tijdens deze trip. Hoewel ik erg slecht tot geen internet heb (volgens mij gebruik ik zelfs nog zo’n dongel), kom ik erachter dat in Lillehammer op dat moment de Jeugd Olympische Spelen plaatsvinden. Gaaf! Nu ik er toch was, zou ik hier ook even langs kunnen gaan. Gelukkig heb ik nog een vrije dag over, dus dat komt goed uit.

En zouden er Nederlandse deelnemers zijn? Ja, blijkt het antwoord. En wel op het onderdeel skeleton: sleetje rijden, maar dan met het hoofd naar beneden. Een discipline die dan nog erg onbekend is, maar het geeft me de kans om meer verhalen te scoren. Op mijn vrije dag cruise ik met mijn kleine auto dwars door maagdelijk witte, glanzende sneeuwhopen naar Lillehammer. Alleen al die weg ernaartoe is ware topsport…

Snelheidsduivel

Op zoek naar de Twentse snelheidsduivel Noëlle Vennemann. De dag voor vertrek heb ik -met veel moeite door het barre bereik- contact gelegd met de sportchef van Tubantia en hem voorgesteld een verhaal over de skeletonster te maken. Hij reageert enthousiast en wil graag een verhaal over deze 15-jarige Enschedese die onverschrokken met 110 kilometer per uur naar beneden snelt. Eenmaal bij de skeletonbaan tref ik haar al snel.

Een ontwapenend gesprek met haar en haar ouders volgt. Ze mag dan een puber zijn, volwassen praat ze over haar ambities. Stiekem liggen die die niet alleen op de Winterspelen, maar vooral op de Zomerspelen. Noëlle is namelijk ook gek van atletiek en doet skeleton er feitelijk maar een beetje bij. Al doe je met die nuance haar prestaties tekort. Ze wordt namelijk toch maar mooi 14e op de Jeugd Olympische Spelen, en dat na een crash in een van de eerdere races.

Missverkiezing

Het verhaal dat kort na het weekend de kolommen van Tubantia haalt, levert veel reacties op. Niet alleen in mijn omgeving, maar ook in die van de familie Vennemann. Op Facebook wordt driftig gereageerd op het verhaal. Niet alleen vanwege de avonturen van Noëlle, ook de sport skeleton heeft aan bekendheid gewonnen. En dat zou de jaren die volgden alleen maar groeien.

Tegenwoordig hebben we met skeletonster Kimberley Bos een wereldtopper in huis, iemand die straks in Peking met goud naar huis kan gaan. Met veel discipline en een beetje geluk had Noëlle zomaar in haar plaats in Peking kunnen staan, ware het niet dat ze het sleetje op zolder heeft opgeborgen. Maar de competitiedrang is nog duidelijk aanwezig bij de Twentse. Ze heeft het gladde ijs ingeruild voor een heel andere tak van sport: missverkiezingen. In 2020 deed ze een gooi naar de verkiezing van Miss Beauty Overijssel. Voor de geïnteresseerden: ze schopte het tot de finale.